Πεφταστέρια
Το κείμενο που ακολουθεί είναι η συμμετοχή μου στο δρώμενο της Μαίρης
Ανοιξιάτικο
βραδάκι και το αστεροσκοπείο είχε γεμίσει από δεκάδες επισκέπτες που προσήλθαν
για να θαυμάσουν τη μεγάλη βροχή αστεριών. Ερωτευμένα ζευγάρια, ερασιτέχνες
αστρονόμοι, φοιτητές, αστροφυσικοί αλλά και απλοί περαστικοί γεμάτοι
περιέργεια. Από τη δύση του ηλίου ήδη είχε στηθεί μπροστά στο πάρκο μία μικρή
γιορτή με ποτά και κεράσματα που άλλαζαν χέρια.
Η νύχτα έπεφτε γλυκά και το καθαρό στερέωμα
ήταν το καλύτερο δώρο για τους δεκάδες παρατηρητές. Το κέφι είχε ανάψει κι όλοι
πήραν τις θέσεις τους. Κουβερτάκια στρωμένα στο γκαζόν, αυτοσχέδια τηλεσκόπια,
μουσικούλα από τις παρέες, αστεία και πειράγματα. Οι πιο απαιτητικοί δε είχαν
στοιχηθεί μπροστά στην είσοδο του αστεροσκοπείου περιμένοντας να απολαύσουν το
φαινόμενο μέσα από το φακό του μεγάλου τηλεσκοπίου. Όλα έδειχναν ειρηνικά και
όμορφα και κανείς δε μπορούσε να φανταστεί τι θα ακολουθούσε μετά.
Ένας μουσάτος
τύπος με σπαστά γκρίζα μαλλιά, περιφερόταν μόνος του στο πάρκο πηγαίνοντας από
παρέα σε παρέα, πότε ζητώντας τσιγάρο και πότε φωτιά. Κοιτούσε γύρω του
ανιχνευτικά και προβληματισμένα και πότε, πότε έδειχνε ψηλά τον ουρανό μιλώντας
δυνατά προς το συγκεντρωμένο πλήθος.
« Μη τα κοιτάτε
αυτά εκεί πάνω. Κλείστε τα μάτια σας, τρέξτε να κρυφτείτε, μπείτε στα σπίτια σας
και σβήστε τα φώτα. Δεν είναι αστέρια αυτά σας λέω!»
«Και τι είναι ρε
γέρο;» πετάχτηκε ένας πιτσιρικάς από το βάθος.
«Προφανώς και δεν
είναι αστέρια ρε παιδιά, εδώ μιλάμε για σωματίδια σκόνης που ακολουθούν την
πορεία του κομήτη.» Απάντησε διευκρινιστικά ένας ψηλός κύριος με κόκκινα γυαλιά
οράσεως.
«Κοροϊδεύετε εσείς,
κοροϊδεύετε! Αλλά όταν καούν οι μούρες σας θα κλαίτε με μαύρο δάκρυ.»
«Γιατί να καούν
οι μούρες μας ρε γέρο;» Συνέχισε να προκαλεί ο πιτσιρικάς.
«Ρε παιδιά, ο
άνθρωπος δεν πάει καλά δε το βλέπετε; Γιατί τον ενοχλείτε; Είστε σοβαροί;»
Παρεμβαίνει μια γυναίκα.
«Θα καούν οι
μούρες σας, σας λέω. Θα καεί η πέτσα σας μέχρι το κόκκαλο. Ο πόλεμος της αντιύλης
ξεκίνησε! Ήρθε το τέλος της ανθρωπότητας σας λέω!» Ανέβασε τον τόνο του ο
μυστήριος τύπος.
«Και γιατί δεν
τρέχεις να σώσεις τη δικιά σου μούρη ρε μαλάκα; Τι σε νοιάζει για μας αν
καούμε;» Ρωτάει ένας άλλος νεαρός.
«Δεν καίγομαι
εγώ!»
«Μπα; Γιατί; Τι
είσαι εσύ και δεν καίγεσαι;»
«Εγώ δεν είμαι
εγώ. Είμαι προβολή από ψηλά. Ούτε ζω στη γη, ούτε πατώ. Με έστειλαν οι Ολύμπιοι
να σας προειδοποιήσω.»
«Ωραία μας προειδοποίησες,
τράβα τώρα πίσω στον ιπτάμενο δίσκο σου παλιοτρελάρα!»
Στο άκουσμα της τελευταίας
φράσης τα μάτια του μυστήριου τύπου γούρλωσαν από θυμό και σε κλάσματα του
δευτερολέπτου αρπάζει μία πέτρα από κάτω και την κατεβάζει με δύναμη πάνω στο
κεφάλι του νεαρού. Μια ιαχή τρόμου βγήκε από το πλήθος. Το γρασίδι γρήγορα
βάφτηκε από το αίμα του νέου που έπεσε αναίσθητος στο έδαφος. Οι πιο ψύχραιμοι
αφόπλισαν τον παράφρονα ενώ οι άλλοι καλούσαν σε βοήθεια.
Οι σειρήνες των
περιπολικών και του ασθενοφόρου βούιζαν, οι θρήνοι των φίλων αντηχούσαν στα
γύρω τετράγωνα. Τα βλέμματα όλων ήταν στραμμένα στο δράμα και πάνω ψηλά τα
αστέρια έπεφταν βροχή…
Για την επόμενη συμμετέχουσα Maria-Anne η φωτογραφία που επέλεξα είναι αυτή:
 |
| https://i.pinimg.com/564x/33/bd/37/33bd375f50735315e1477307c2c50967.jpg |
Στο σημείο αυτό σας παρουσιάζω το καινούριο μου ιστολόγιο
Σας περιμένω
.JPG)
Σχόλια
Αλλά έκανες την έκπληξη όταν οι περισσότεροι σίγουρα περιμέναμε ρομαντική ιστορία. Μπράβο σου
Και η φωτογραφία για τη Μαριάννα νομίζω ''λέει'' πολλά
Είδα και το νέο σου μπλογκ Καλορίζικο. Υπέροχη δουλειά.
Καλή σου μέρα Χριστίνα μου
Και η φωτογραφία που επέλεξες! Φωτογραφίζει την πραγματική ζωή! Υπέροχη!
Καλό ξεκίνημα στο νέο σου ιστολόγιο και καλή συνέχεια στη ζωή σου!!!
Λοιπόν την έκπληξη και την ανατροπή την έκανες.
Συνήθως οι εικόνες αυτές γέρνουν στο ρομαντικό και στο συναισθηματικό. Όμως υπάρχει και η άλλη πλευρά, η σκοτεινή πλευρά της ανθρώπινης ψυχής. Το απρόοπτο και το παραβατικό.
Όπως είπε και μια φίλη παραπάνω, είχε το χαρακτήρα του ρεπορτάζ η περιγραφή, είναι δημοσιογραφική και περιγραφική με σαφήνεια.
Όσο δεν το μήνυμα, κανείς δεν παίζει με την ανθρώπινη ψυχή.
Η Φωτογραφία επίσης που παραδίδεις στην Μαριάννα άκρως ενδιαφέρουσα της καθημερινής ζωής.
Μπράβο Χριστίνα μου.
Τρέχω στο νέο μπλογκ.
Καλορίζικο και το νέο σου στέκι.
Έρχομαι επισκεψούλα, ετοίμασε τα δέοντα :-)
Χριστινα μου η προσγείωση (οχι του διαστημόπλοιου) αλλά του γαλαξία σου στην πραγματικότητα που ζούμε ηταν πολύ δυνατή και ανατρεπτική..μου αρεσε που η σκεψη σου πηγε σε τέτοια μονοπατια...ελπίζω ο νεαρος να επεζησε παρ όλα αυτα....!!! θα συμφωνησω με Την Κανελλακη για το μηνυμα...
Η φωτογραφία που επέλεξες για την Μαριάννα όμορφη καθημερινή.. σιγουρα εχει πολλες επιλογες !!
θα περιμενουμε να δουμε τι θα εμπνευστεί η φίλη μας.
Καλορίζικο και το καινουργιο σου μπλοκ εκανα μεταφραση...
Να περνας ομορφα ότι και να κανεις και σε κανει να νιωθεις καλα..καλο σου βραδυ.. Ανδρομέδα μου.. φιλλακιααα!!!
Παρ' όλα αυτά όμως η ιστορία σου είναι καλογραμμένη.
Πάω να δω και το μπλογκ σου.
Καλή συνέχεια και φιλάκια πολλά
Καλορίζικο και το καινούργιο σου blog και καλή Κυριακή!
Η φωτογραφία που επέλεξες πολύ ενδιαφέρουσα!
Μπράβο σου αστεράκι μου για την πρωτότυπη ιστορία!
Με κάλυπτει το σχόλιο του Γιάννη.
Είμαι με χαλασμένο υπολογιστή κ γράφω βιαστικά απο κινητό.
Καλή συνέχεια φιλάκια πολλά 😘😍
Πάρα πολύ καλή η ιστορία σου, και η φωτογραφία που διάλεξες για τη Μαριάννα σίγουρα θα την εμπνεύσει!
Φιλιά πολλά!
Υ.Γ.Διάβασα και το άρθρο σου για το κοκόνι και ενθουσιάστηκα!!!Έχω ένα κοκόνι στο σπίτι που το λατρεύουμε όλοι το βρήκα στο δρόμο και από τότε έχει γίνει ο φύλακας άγγελός μας!!!Διάβασα και πράγματα που δεν ήξερα!!Να σαι καλά!!!φιλιά!!!
εξαιρετικη συμμετοχη
μπραβο
Έπιασες τον παλμό του σήμερα.. Τόσα και τόσα διαβάζουμε στις ειδήσεις, σε σημείο που
τίποτα πια δεν μας εντυπωσιάζει.
Μπράβο σου!!!
Βρήκα εξαιρετική την ιδέα σου!
Φιλάκια πολλά!
♥
Μπράβο σου :)
Καλή Ανάσταση και καλό Πάσχα :)